O twórczości Remigiusza Mroza krążą różne opinie. Jedni się zachwycają, inni krytykują. Ja jestem gdzieś po środku, chociaż może nie powinnam się wypowiadać, gdyż nie przeczytałam wszystkiego, co autor zaproponował. Do tej pory mam za sobą pierwszą część z Chyłką w roli głównej, książkę wojenną "Turkusowe szale" oraz całą trylogię o Forście. Każda z tych powieści w jakiś sposób mi się podobała i w każdej znalazłam trochę mankamentów. Jak było z "Trawersem"?
Podobało mi się kilka rzeczy. Przede wszystkim Forst pozbawiony został wszelkich cech nadczłowieka. Tym razem jest człowiekiem złamanym, uzależnionym i zdanym na innych. Ma bardzo ograniczone pole manewru, co zresztą nie powstrzymuje go przed próbą znalezienia odpowiedzi na nurtujące go pytania. Podobało mi się wprowadzenie do fabuły postaci Chyłki, która jest wprawdzie epizodyczna, jednak od razu zachęciła mnie do sięgnięcia po następne przygody prawniczki. Postać Bestii totalnie mnie zaskoczyła, co uważam za ogromny plus powieści. Plus również za zakończenie a także za opisy Tatr.
Mało wiarygodne wydało mi natomiast to, że człowiek oskarżony o morderstwo, wypuszczony za wolność, zostaje dopuszczony do uczestniczenia w czynnościach śledczych. Autor porusza tutaj także temat uchodźców. Temat na czasie, temat dynamit, który potrafi poróżnić nawet zaprzyjaźnione osoby. Dywagacje na temat przyjmować czy nie przyjmować wydają mi się lekko stronnicze ze strony autora, choć nie wiem, czy było to zamierzone.
Z trzech części trylogii, przeczytanie tej ostatniej zajęło mi najwięcej czasu. Nie mogłam się w nią wgryźć, nie udzielał mi się nastrój i szczerze mówiąc, to przeczytałam głównie dlatego, że bardzo ciekawiło mnie zakończenie. Nie wiem dlaczego tak ciężko mi szło, bo w powieści nie brakuje akcji, styl pozostał bez zmian, więc powinno pójść szybko.
"Trawers" to dobre zakończenie trylogii, bez przesłodzeń, bez przesady i bez szaleństwa. Najspokojniejsza z części, nie pozbawiona nutek nostalgii, trochę zmuszająca do zastanowienia się nad swoim podejściem do niektórych spraw.
Podobało mi się kilka rzeczy. Przede wszystkim Forst pozbawiony został wszelkich cech nadczłowieka. Tym razem jest człowiekiem złamanym, uzależnionym i zdanym na innych. Ma bardzo ograniczone pole manewru, co zresztą nie powstrzymuje go przed próbą znalezienia odpowiedzi na nurtujące go pytania. Podobało mi się wprowadzenie do fabuły postaci Chyłki, która jest wprawdzie epizodyczna, jednak od razu zachęciła mnie do sięgnięcia po następne przygody prawniczki. Postać Bestii totalnie mnie zaskoczyła, co uważam za ogromny plus powieści. Plus również za zakończenie a także za opisy Tatr.
Mało wiarygodne wydało mi natomiast to, że człowiek oskarżony o morderstwo, wypuszczony za wolność, zostaje dopuszczony do uczestniczenia w czynnościach śledczych. Autor porusza tutaj także temat uchodźców. Temat na czasie, temat dynamit, który potrafi poróżnić nawet zaprzyjaźnione osoby. Dywagacje na temat przyjmować czy nie przyjmować wydają mi się lekko stronnicze ze strony autora, choć nie wiem, czy było to zamierzone.
Z trzech części trylogii, przeczytanie tej ostatniej zajęło mi najwięcej czasu. Nie mogłam się w nią wgryźć, nie udzielał mi się nastrój i szczerze mówiąc, to przeczytałam głównie dlatego, że bardzo ciekawiło mnie zakończenie. Nie wiem dlaczego tak ciężko mi szło, bo w powieści nie brakuje akcji, styl pozostał bez zmian, więc powinno pójść szybko.
"Trawers" to dobre zakończenie trylogii, bez przesłodzeń, bez przesady i bez szaleństwa. Najspokojniejsza z części, nie pozbawiona nutek nostalgii, trochę zmuszająca do zastanowienia się nad swoim podejściem do niektórych spraw.
 |
Wydawnictwo:Filia
Cykl: Trylogia z komisarzem Forstem (tom 3)
Rok wyd:2016
Stron:600
Kraj: Polska
|
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Nie krępuj się! Powiedz co o tym sądzisz:)