"Buszujący w zbożu" - Jerome David Salinger

Książka - klasyk z listy BBC.Zawsze się zastanawiałam, w czym tkwi geniusz tej książki. Cieniutkie to to, w sumie nie dzieje się w niej nic nadzwyczajnego a bohaterowi wiele brakuje do doskonałości. A jednak swego czasu ludzie się w tym zaczytywali, młodzież się z książką nie rozstawała a wielu morderców cytowało książkę z pamięci. O co chodzi?

Tytuł oryginału:Catcher in the Rye.

Wydawnictwo:Albatros

Tłumaczenie:Magdalena Słysz

    Rok wyd:2007

Stron:304

Kraj: Stany Zjednoczone

Główny bohater, Holden Caulfield, ma szesnaście lat i właśnie zostaje wyrzucony z kolejnej szkoły. Jego podejście do nauki i do życia każda matka przypłaciłaby wcześniejszym zejściem z tego świata. Chłopak sprawia wrażenie inteligentnego, spostrzegawczego i totalnie nie potrafiącego poradzić sobie z życiem. Okres dojrzewania dla nikogo nie jest łatwy, lecz każdy próbuje jakoś się przystosować. Holden nie próbuje. On obserwuje, podgląda, analizuje i wyciąga wnioski, które sprawiają, że widzi w ludziach przede wszystkim wady. O swoich spostrzeżeniach informuje czytelnika w sposób bezpośredni, nie owijając w bawełnę, słownictwem i zachowaniem pokazując, że tak naprawdę jest tylko dzieciakiem o dużej wrażliwości. Raz peroruje jak dorosły, innym razem wychodzi z niego dziecko i to dziecko, które sprawia wrażenie lekko ograniczonego umysłowo. Mamy okazję poznać kilka dni z życia tego młodego człowieka, wraz z nim "buszować" po Nowym Jorku, by poddać obserwacji i ocenie napotkanych po drodze ludzi. Trzeba przyznać, że jego obserwacje w większości są nad wyraz trafne. Obnaża ludzkie zakłamanie, nietolerancję, pożądanie sławy i wiele innych słabości. Dla Holdena jedynym człowiekiem, któremu może bezgranicznie ufać jest młodsza siostrzyczka, w której widzi ideał. Wcześniej był nim także młodszy brat, który niestety umarł. Caufield tęskni za siostrą, pragnie z nią porozmawiać, wyżalić się i poczuć kochanym bezkrytycznie. Na razie jednak musi przeczekać, by nie zjawić się w domu za wcześnie. Wie, że w domu czeka go bura od rozczarowanych jego zachowaniem rodziców i jest pogodzony z tym, że za kilka miesięcy znowu wyruszy do nowej szkoły. W trakcie trzech dni próbuje zasmakować uciech życia nocnego, znaleźć odpowiedź na kilka pytań oraz poczuć się jak dorosły. Średnio mu wychodzi.



Historię poznajemy dzięki Holdenowi, który nam to wszystko opowiada, mamy więc bezpośredni kontakt z jego tokiem myślenia. Podejrzewam, że w czasach, kiedy książka została opublikowana po raz pierwszy, szczerość bohatera mogła szokować i budzić niesmak bezpośrednim podejściem do spraw seksu. Teraz nie ma w tym nic nadzwyczajnego, dlatego też i odbiór powieści jest trochę inny. Czytałam i próbowałam zrozumieć fascynację tą książką. Nie dzieje się tam za wiele, akcja nie jest dynamiczna, ot, kilka szalonych dni z życia nastolatka i jego spojrzenie na świat. Przyznaję, autor potrafi przykuć uwagę, sprawić, że czytelnik chce poznać losy bohatera i jego przemyślenia. Ale żeby była aż książką zakazaną? Teraz nie ma w niej nic szokującego, lecz w tamtych czasach autor wykazał się nie lada odwagą krytykując rozwijającą się kinematografię a młodego chłopca wrzucając w nurt życia nocnego, gdzie ma do czynienia z prostytutkami, alkoholem, tytoniem. Teraz - normalka, w tamtych czasach - szok.

Szczerze to nie wiem nawet czy mi się podobała. Byłam jej ciekawa, jak wszystkich znanych i kontrowersyjnych książek. Nie czuję się rozczarowana, bo wiedziałam czego się spodziewać.
"Buszujący w zbożu" to powieść, która w naszych czasach nie będzie budziła w czytelniku jakichś większych emocji. Ciekawa historia, pozwalająca przenieść się w czasie i spojrzeć na świat oczyma młodego, wchodzącego w życie człowieka, którego otaczają głównie zakazy. Spostrzeżenia Holdena odnośnie otaczających go ludzi są trafne, szczere i czasami dają do myślenia nad własnym postępowaniem. Dają też możliwość dowiedzenia się, jak młoda osoba widzi starsze pokolenia. Stary nauczyciel budzi w bohaterze zarówno szacunek, sympatię, jak i obrzydzenie. Ciekawa mieszanka. Aż strach pomyśleć, co naprawdę myślą o mnie moje dzieci:) Chyba nie chcę tego wiedzieć.
 

Pod hasłem
Gra w kolory
Czytamy powieści obyczajowe
Czytam literaturę sprzed XXI wieku - I wyd.1951r.