"Mike nie mógł uwierzyć w to, co widzi. Niepojęty koszmar, wizja z piekła. Części ciał. Zakrwawiony hełm. Okulary przeciwsłoneczne marki Oakley. Fragmenty kości. Pokrywka od puszki z tytoniem donżucia. Wilgotne grudki żółtego tłuszczu. Odłamki czaszki. Tkanka mózgowa wydzielająca chemiczny odór. Osioł. Strzępy namiotu, płyty DVD, rękaw od munduru, powykręcane plażowe krzesło."
Tytuł oryginału: Don't go.
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Rok wyd: 2014
Stron:515
Kraj:Stany Zjednoczone
Przeczytałam tej autorki: "Ocal mnie"
Mike jest chirurgiem podiatrą, czyli zajmuje się naprawianiem kończyn. Kiedy zostaje powołany do służby w Afganistanie ma 36 lat, kochającą żonę i miesięczną córeczkę. Jako jeden z czterech chirurgów ma na froncie aż nadmiar pracy. Jego życie toczy się wśród krwi, amputowanych kończyn, nieskończonego cierpienia, przyjacielskich dogryzek i czasu, w którym może porozmawiać z najbliższymi przez Skypa. Odlicza czas do końca służby, nie mogąc się doczekać, kiedy wreszcie przytuli żonę i weźmie w ramiona córeczkę. Od powrotu dzieli go zaledwie miesiąc, kiedy spada na niego wiadomość o przypadkowej śmierci żony. Załamany Mike dostaje tygodniową przepustkę na załatwienie wszystkich formalności i znalezienie opieki dla małej córeczki. Bowiem on sam musi jeszcze wrócić na wojnę. Z pomocą przychodzi mu siostra zmarłej żony wraz z mężem. Są bezdzietnym małżeństwem, dobrze sytuowanym, znającym i kochającym małą Emily, więc ich propozycja zajęcia się małą, zostaje przez niego przyjęta z wielką ulgą i wdzięcznością. Rozłąka ma trwać tylko miesiąc. Jednak w wyniku nowych okoliczności Mike zostaje w Afganistanie jeszcze przez następny rok. Jego służba kończy się w momencie, kiedy wybuch pozbawia go lewej ręki.
Mike wraca do domu jako weteran odznaczony dwoma medalami, uzależniony od leków przeciwbólowych, złamany informacjami, jakie odkrył na temat swojej żony, lecz próbujący odzyskać część swego życia. Okazuje się to jednak nie takie łatwe, jak przypuszczał. Córeczka na jego widok płacze. Praca, jaką mu proponuje były wspólnik nie wzbudza jego zapału. Funkcjonowanie bez nadużywania leków okazuje się prawie niemożliwe. Wkrótce wdaje się w bójkę, zostaje aresztowany, próbuje rozwiązać sprawę morderstwa popełnionego na przyjaciółce jego żony a szwagierka zabiera mu dziecko.
Fabuła książki niezwykle wciąga, styl autorki jest lekki, łatwy i, pomimo trudnego tematu, przyjemny.
"Nie odchodź" to książka o miłości, zdradzie, walce o siebie i swoje ojcostwo, o potwornościach wojny, ofiarności, zrozumieniu, przebaczeniu i trudnych wyborach. To opowieść o mężczyźnie, któremu przydarzyło się zbyt wiele.
Dla kogo ta książka? Przede wszystkim dla kobiet, choć nie tylko. Dla wielbicielek trudnych tematów, książek obyczajowych z wątkiem kryminalnym, dla fanek Picoult, bo jest to lektura zbliżona do jej powieści, dla osób lubiących rozprawy sądowe i życiowe historie.
Czytałam tej autorki "Ocal mnie" i muszę przyznać, że wywarła na mnie niesamowite wrażenie, dlatego śmiem przypuszczać, iż powyższa książka także przypadnie mi do gustu. W każdym razie nie omieszkam przekonać się o tym osobiście.
OdpowiedzUsuńLubię trudne tematów, książki obyczajowe z wątkiem kryminalnym oraz Jodi Picoult, także nie powinnam się zawieść na tej autorce :)
OdpowiedzUsuńBrzmi interesująco ;)
OdpowiedzUsuńOpis fabuły brzmi interesująco, jednak nieco obawiam się taniego sentymentalizmu. W takich tematach łatwo jest przekroczyć cienką granicę.
OdpowiedzUsuńMam w planach te książkę, ale jakoś zawitać w moje progi nie chce. :)
OdpowiedzUsuńTo z pewnością powieść dla mnie! Uwielbiam twórczość Picoult, a skoro piszesz, że są one w podobnym stylu, to tym bardziej czuję się zachęcona. :)
OdpowiedzUsuńPoluję na tę książkę od momentu jak przeczytałam o niej w zapowiedziach - ale na razie bez skutku :(
OdpowiedzUsuń