poniedziałek, 3 marca 2014

"Walkirie" - Paulo Coelho

"- Wcześniej, kiedy wpatrywałam się w dal, miałam wrażenie, że wszystko jest rzeczywiście odległe. Wszystko to, co widziałam, wydawało się nie być częścią mojego świata. Od dzieciństwa uczono mnie patrzeć przed siebie, ale widzieć rzeczy znajdujące się blisko mnie. Dwa dni temu nauczyłam się patrzeć w dal. Odkryłam, że poza stołami, krzesłami i innymi przedmiotami, które widzę na codzień, do mojego świata należą też góry, obłoki i niebo. Wtedy urosła we mnie dusza. Dusza, która własnym wzrokiem dotyka tych oddalonych rzeczy!"

Paulo to mężczyzna wiecznie czegoś poszukujący. Nie zadowala go żadna praca, którą zmienia średnio co dwa lata. Żona mu spowszedniała. Pobiera nauki sztuk magicznych, lecz ciągle mu mało doświadczeń. Kiedy więc jego mistrz mówi mu, by spróbował zobaczyć swojego anioła, Paulo bez wahania namawia żonę na czterdziestodniowy wyjazd na pustynię Mojave. Chris nie interesują te metafizyczne poszukiwania, jednak ma nadzieję, że ta wyprawa przybliży ją do męża. A Paulo pragnie spełnić swoje marzenie. Przybywają więc na pustynię, poszukują Walkirii, które mają mu pomóc osiągnąć cel. Ale to Chris szybciej nawiązuje kontakt ze swoim aniołem. I dzięki tej wyprawie poznaje największe sekrety swojego męża. Czy Paulowi uda się zobaczyć anioła? 

" -Kiedy Jesteśmy młodzi, niczego nie traktujemy poważnie. Stopniowo jednak kształtują się nasze codzienne obrzędy, rutyna, która w końcu przejmuje nad nami kontrolę. Życie płynie swoim tokiem, otrzymujemy od niego to, czego oczekiwaliśmy. Boimy się cokolwiek zmienić w codzienności, żeby nie zapeszyć i nie narazić się na ryzyko. Lubimy narzekać, ale tak naprawdę cieszy nas fakt, że każdy dzień jest podobny do poprzedniego. Przynajmniej nic nas nie zaskakuje. A to powoduje zahamowanie naszego rozwoju duchowego. Rozwija się tylko to, co jest wkalkulowane w nasz rytuał: dzieci, kariera, konto bankowe. Kiedy umocni się nasz codzienny rytuał, powoli stajemy się jego niewolnikami."

Książka jest króciutka, bo ma 186 stron, duży druk i krótkie rozdziały. Czyta się więc błyskawicznie. Czy mi się podobała? Raczej średnio. Nie przepadam za takimi metafizycznymi klimatami. Pełno w książce przemyśleń, metafor, poszukiwań samego siebie. Kilka ciekawych cytatów, sporo głupoty. Ogólnie wygląda to tak, jakby autor skutecznie się czegoś nawąchał, po czym usiadł do pisania:) Dla jednych to bełkot, dla innych powód do przemyśleń. Dla mnie było pół na pół.

16 komentarzy:

  1. Ja bardzo cenię sobie Coelho, możliwe, że odebrałabym ją jednak bardziej pozytywnie od ciebie - dzięki za pomoc, już wiem co przeczytać do Book-Trotter'a :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Przeczytałam ją właśnie do tego wyzwania:)

      Usuń
  2. Ja w ogóle nie przepadam za książkami Coelho - takie banalne poradniki nie wiadomo w sumie o czym.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Się podpisuje ;) Coelho zupełnie do mnie nie trafia.

      Usuń
    2. I ja się podpisuję. Coelho - jak dla mnie - w koło Macieju pisze o tym samym zmieniając tylko fabuły i bohaterów. Sto lat temu byłam jego fanką dziś nie jestem. :)

      Usuń
  3. Dwie książki Coelho mam już za sobą.
    Sama nie wiem, czy chciałabym przeczytać trzecią ;/

    OdpowiedzUsuń
  4. Nie miałam jeszcze styczności z twórczością Coelho i coś czuję, że szybko się to nie zmieni, bo - podobnie jak Ty - nie mam zacięcia do nadmiernych metafizycznych wynurzeń.

    OdpowiedzUsuń
  5. Ja lubię Coelho, choć np zakończenia niektórych tytułów nie przemawiają do mnie np to w Bridzie.. Demon i panna Prym jest spoko, moja ulubiona :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Metafizyczne klimaty akurat lubię, ale nie znoszę, gdy jest pełno przemyśleń, metafor, dlatego tym razem podziękuję tej książce.

    OdpowiedzUsuń
  7. Zapraszam na podsumowanie 6 odsłony Kryminalnego Wyzwania!
    http://miqaisonfire.wordpress.com/2014/03/03/472-podsumowanie-kryminalnego-wyzwania-6/

    OdpowiedzUsuń
  8. dobrych kilka lat temu uwielbiałam książki tego pisarza, dzisiaj zupełnie do mnie nie przemawiają, także jak widać z biegiem czasu gust się zmienia :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
  10. Nie lubimy się z panem Coelho od pewnego czasu, chociaż na mnie, w moim młodym, zagubionym okresie życia, Alchemik zrobił nawet niezłe wrażenie. Cała reszta (czytana z czystej ciekawości) niestety okazała się bardzo słabiutka. Po Walkirie sięgnęłam raz i wolałabym już o tym chyba zapomnieć (oczywiście nie doczytałam). U Coelho coraz gorzej. Jego twórczość w ogóle nie ewoluuje, a zapędza się w dziwne strony...

    OdpowiedzUsuń
  11. Podobnie jak Basia, cenię sobie Coelho. Mam w domu prawie wszystkie jego książki. Jedne podobały mi się bardziej inne mniej, ale i tak lubię jego twórczość. "Walkirie" zakupiłam sobie już jakiś czas temu ale nie miałam kiedy do nich zajrzeć. Może uda się w tym miesiącu :)

    OdpowiedzUsuń
  12. 39 year old Software Engineer I Hobey O'Collopy, hailing from Beamsville enjoys watching movies like Red Lights and Homebrewing. Took a trip to Historic Centre of Salvador de Bahia and drives a MR2. strona tutaj

    OdpowiedzUsuń

Nie krępuj się! Powiedz co o tym sądzisz:)