"Wszystkie religie kłamią. Wszystkie zasady moralne są złudzeniem. Nawet gwiazdy to miraż. Prawdą jest ciemność i jedyne, co się liczy, to złożyć oświadczenie, zanim wejdziesz w tę ciemność. Naciąć skórę świata, żeby została blizna. Ostatecznie tym jest cała historia : tkanką bliznowatą."
 |
Tytuł oryginału: Mr.Mercedes.
Wydawnictwo: Albatros
Rok wyd:2014
Cykl: Bill Hodges (tom 1)
Stron:574
Kraj:Stany Zjednoczone
|
Początek jest mocny, chociaż bez krwawych szczegółów. Pewnego poranka, w tłum bezrobotnych czekających na targi pracy, wjeżdża mercedes, zabijając osiem osób i raniąc wiele więcej. Siejące śmierć auto znika równie szybko, jak się pojawiło, nie pozostawiając żadnych śladów odnośnie kierowcy. Znaleziony samochód nie kieruje policji na trop mordercy, po którym pozostała tylko na siedzeniu kierowcy maska.
Bill Hodges był jednym z policjantów prowadzących sprawę tzw. Pana Mercedesa. Niestety była to jedna z tych spraw, które nie doczekały się rozwiązania. Teraz Bill jest już na emeryturze i jego życie wygląda beznadziejnie. Mieszka sam, ma sporadyczne kontakty z dorosłą już córką, dnie spędza na fotelu przed telewizorem, rozmawiając ze spluwą. Tak, Bill myśli o śmierci. Kilka razy już prawie się odważył, jednak zawsze coś go powstrzymuje. Życie Billa zmienia się w jednej chwili. Dostaje list. List od mordercy. Bill, po wcześniejszym szoku, wbrew swoim regułom, postanawia sam znaleźć ślady prowadzące do Pana Mercedesa. Korzystając z pomocy Jeremiego, młodego sąsiada, oraz w późniejszym czasie z komputerowych porad pewnej rozchwianej emocjonalnie pani w średnim wieku, Bill tropi mordercę.
Brady Hartfield, który przez długi czas po wjechaniu w tłum rozkoszował się swoim postępkiem, czuje się znudzony. Euforia opadła. Wpada na genialny pomysł, by popchnąć starego detektywa do samobójstwa. Dzięki obserwacji zna beznadzieję życia Billa i postanawia się zabawić jego kosztem. Jednak jego pomysł przynosi niespodziewane skutki. Bill znalazł sens życia i nie podda się, póki nie wytropi Brady'ego. Nie tego Brady oczekiwał. Rozjuszony zachowaniem emeryta, Brady zaczyna popełniać błędy.
Jak potoczy się rozgrywka pomiędzy starym detektywem a psychotycznym mordercą? Czy uda się powstrzymać następną masakrę?
King mnie nie zawiódł. Chociaż wolę horrory w jego wykonaniu, to przecież thriller czy kryminał nigdy nie był Kingowi obcy. Wiele jego książek ma wątki kryminalne, co chyba wielu osobom umknęło. Fabuła "Pana Mercedesa" nie jest ani odkrywcza, ani zaskakująca. Praktycznie cały przebieg akcji można z góry przewidzieć a zaskoczą nas jedynie szczegóły. W czym więc tkwi urok tej książki? Oczywiście w kreacji bohaterów, która jest naprawdę świetna. Bohaterowie są żywi, wielowymiarowi, mają głębię. Nawet postaci poboczne, których jest zresztą niewiele, mają wyraźnie zarysowane, oryginalne cechy charakteru. Brady jako psychopata jest postacią interesującą, wzbudzającą jednocześnie wstręt i ciekawość. Jego psychika jest ostro pokręcona i wnikanie w jego umysł było czystą "przyjemnością". Przemiana Billa z emeryta w depresji, w pełnego nadziei człowieka czynu, ożywionego nowym zadaniem też wypada dobrze, chociaż już udział co niektórych osób w śledztwie staje się czystą fantazją. Ale to nie przeszkadza. Mało wiarygodne lecz urozmaicające akcję.
Książkę czyta się błyskawicznie. Dużo dialogów, wartka, wciągająca akcja, krótkie rozdziały sprawiają, że strony uciekają w zastraszającym tempie. Pomimo pewnej przewidywalności powieść intryguje, właśnie ze względu na bohaterów. King to świetny gawędziarz, nic dziwnego więc, że z reguły udaje mu się zaprzątnąć uwagę czytelnika na dłużej. I chociaż "Pan Mercedes" moim zdaniem pozbawiony jest tak zwanego kingowskiego klimatu, to jako fanka autora, nie czuję się zawiedziona. Książka mnie wciągnęła, zaintrygowała i sprawiła, że przez parę godzin świetnie się bawiłam.
Czytam opasłe tomiska
W 200 książek dookoła świata
Czytam Kinga
Wyzwanie biblioteczne
Cieszę się, że "Pan Mercedes" wypada całkiem dobrze, ja zresztą u Kinga cenie najbardziej świetne kreacje bohaterów i z tego co piszesz pod tym względem nie powinnam się rozczarować. A książka już sobie na półce czeka :)
OdpowiedzUsuńNie mogę się doczekać, żeby tę książkę przeczytać. :)
OdpowiedzUsuńZ panem Kingiem nie możemy się polubić :) Próbowałam czytać kilka rożnych tomów i spodobały mi się tylko "Cujo", "Carrie" i "Dolores Clareborn". Kolejnych prób czytania Kinga nie podejmuję :D
OdpowiedzUsuńTak, ja też wolę Mistrza w jego standardowej odsłonie. Ta kryminalna jest ok, ale zdecydowanie na łopatki nie powala.
OdpowiedzUsuńMam w planach :) Choć jeszcze nie wiem, kiedy uda mi się je zrealizować ;)
OdpowiedzUsuńWidzę, że jesteś miłośniczką twórczości Kinga. Ja niestety niezbyt za nim przepadam, gdyż czytałam ostatnio 3 jego książki (Dallas63, Joyland oraz Carrie') i chociaż było ok, to jednak bez większych rewelacji. Dlatego bardzo ostrożnie podchodzę do kolejnych powieści autora. Ale z drugiej strony piszesz, że "Pan Mercedes" pozbawiony jest tak zwanego kingowskiego klimatu, a w moim przypadku uważam to za plus.
OdpowiedzUsuńKing budzi we mnie sprzeczne emocje, ale chyba wreszcie skuszę się na tę powieść.
OdpowiedzUsuńKing wciąż mnie intryguje, po Cmętarzu zwierząt wciąż nie udało mi się zdobyć innej jego powieści. Ma ich zbyt wiele! A mnie w dodatku głównie interesuje Bastion, tylko przeraża mnie jego objętość. Co do tej książki to sama nie wiem. Różne opinie o niej słyszałam, a tematyka też średnio mnie porwała. Zobaczymy, może kiedyś :)
OdpowiedzUsuńjeśli miałabym oddzielić tę powieść od Kinga jakiego wszyscy znają, to jest to dobra książka, którą czyta się przyjemnie, a bohaterowie są świetnie nakreślenia, ale patrząc przez pryzmat jego twórczości to brakuje mi jednak jego stylu i klimatu, który tworzy ;)
OdpowiedzUsuń