"Ręka, która zadrży" - Kjell Eriksson

"- Widzisz, czasem nie chce mi się żyć - ciągnął. - Jakby już nic nie miało dla mnie znaczenia. Rozglądam się i nie widzę niczego, co by mnie kusiło. Na mój ból nie ma żadnego lekarstwa. On tkwi tutaj - powiedział pokazując klatkę piersiową. - Wiedziałem, że to tak się skończy - dodał po chwili. "

Tytuł oryginalny: Den hand som skàlver.

Wydawnictwo: Amber

Rok wyd:2013

Stron:351

Kraj: Szwecja







Sven-Arne na pozór wiedzie szczęśliwe życie. Ma żonę, dom i zajmuje znaczną pozycję w świecie polityki. Pewnego dnia wychodzi w trakcie zebrania i znika.  Nie pozostawia po sobie żadnych śladów.

John wiedzie dość ubogie życie w pewnym indyjskim miasteczku. Pracuje jako ogrodnik, mieszka w skromnym mieszkaniu, ma tylko jednego przyjaciela. Jego życie zmienia się, gdy spotyka człowieka z przeszłości i zostaje rozpoznany.

Ante ma ponad dziewięćdziesiąt lat i mieszka w domu opieki. To zatwardziały komunista, nigdy nie zmieniający poglądów, okaleczony przez wojnę i wspomnienia. Jest także stryjem Svena-Arne i człowiekiem chyba mu najbliższym

Berglund właśnie przeszedł operację guza mózgu. Jako policjant ciężko znosi pobyt w szpitalu, martwi się także o stan swojego mózgu. W ramach wolnego czasu postanawia powrócić do sprawy, która przez lata nie dawała mu spokoju. Początkowo, pod wpływem wydarzeń, pragnie zająć się sprawą zaginionego polityka, którego nigdy nie udało mu się znaleźć. Kiedy prosi swoją partnerkę, Ann Lindell, by przyjrzała się wypadkowi, jakiemu uległa żona zaginionego, nie wie, że dzięki temu uda mu się rozwiązać inną starą sprawę, jaką było zamordowanie pewnego wiekowego człowieka.

W tym samym czasie Ann zostaje przydzielona do sprawy znalezionej stopy. W małej mieścinie, gdzieś na cyplu, pośród śniegów stoi sobie kilka chałup. Ludzie tu żyjący są zamkniętą społecznością, chroniącą swojej prywatności, pilnującej własnego nosa a jednocześnie znającą się na wylot. Tylko ludzie twardzi mogą mieszkać w takich warunkach i takim osamotnieniu. Choć stopa została znaleziona w innym miejscu, trop prowadzi Ann właśnie do tych ludzi.

Fabuła książki opiera się na dwóch sprawach jednocześnie. Z jednej strony mamy Svena- Arne i jego losy, ściśle powiązane z losami Antego. Z drugiej śledztwo, jakie prowadzi Ann w sprawie stopy. Akcja toczy się dość powolnie, miarowym rytmem, w którym poznajemy rzeczywistość ludzi żyjących w skrajnych warunkach. Książka nie należy do najłatwiejszych, nie porywa tempem, przepełniona jest smutkiem i goryczą. Odniosłam wrażenie, że autor postanowił ukazać przeróżne rodzaje samotności, bo w sumie o samotności ona opowiada. Mimo ciężkiego klimatu książkę czyta się dość szybko a sprawa znalezionej stopy znacznie intryguje. Czasami czułam się zmęczona lekturą. lecz coś mnie ciągnęło, by poznać los Svena-Arne i rozwikłać zagadkowe morderstwo. Nie jest to dzieło, które wciąga nie pozwalając się oderwać od czytania, natomiast jest to sprawnie napisany kryminał w typowo skandynawskim stylu.

Kapitan Żbik & Skandynawowie
Wyzwanie biblioteczne
Europa da się lubić

"Muzyka gwiazd" - Linda Gillard

"- Jeśli spojrzysz na wschód, jedną z najjaśniejszych gwiazd będzie Arktur. Jarzy się żółtopomarańczowym światłem. Blask większości gwiazd jest zimny. Lodowaty. Brzmiałby jak...flet, a nawet jeszcze bardziej przenikliwie, jak pikolo. Arktur jest cieplejszy. Może wiolonczela....Wyobraź sobie na wpół wygasły piec, który emanuje odrobiną ciepła. Żarzy się jeszcze, ale nie bucha i nie parzy tak jak słońce. To uczucie, jakie mogłabyś żywić do przyjaciela z dawnych lat...albo byłego kochanka, dla którego masz jeszcze odrobinę miejsca w sercu. Spokojne. Wyzute już z namiętności. Może nie wiolonczela, lecz altówka. Jak mi idzie?

- Nie masz pojęcia, jaka jestem szczęśliwa. Musisz mi to nagrać. Będę słuchać po powrocie do domu. Mów jeszcze, proszę!"

Tytuł oryginalny: Star Gazing

Wydawnictwo: Książnica

Rok wyd:2012

Stron:336

Kraj: Szkocja






Kiedy byłam małą dziewczynką, przez pewien krótki czas miałam styczność z dzieckiem niewidomym. Pamiętam, że strasznie się bałam, iż ja też z jakiś nieznanych mi bliżej powodów stracę wzrok. Żyć w ciemności, świat odbierając słuchem i zapachami. Przerażające. Zastanawiałam się też, czy lepiej być niewidomym od urodzenia, czy stracić wzrok po jakimś czasie. Ktoś, kto kiedykolwiek widział, ma przynajmniej pojęcie o otaczającym go świecie. Automatycznie kojarzy nazwę z zapamiętanym obrazem. Bohaterka tej książki, Marianna, jest niewidoma od urodzenia. Ma bardzo wyostrzony zmysł słuchu i zapachu, wiele rzeczy poznaje za pomocą dotyku. Są jednak rzeczy, których jej umysł nie ogarnia. Nie potrafi wyobrazić sobie ogromnych budynków, gór, gwiazd, lecących ptaków. Wszystko co jest poza granicami jej objęć, dla niej jest niewyobrażalne. Marianna jest kobietą bardzo dzielną, pełną determinacji, by żyć normalnie. Potrafi sama z siebie żartować, choć denerwuje ją, gdy jest traktowana jak ułomna. Jak sama mówi: nie jest głupia a jedynie ślepa. Mieszka z siostrą w Edynburgu, pracuje na pół etatu, ma 45 lat i jest wdową. Jej mąż zginął tragicznie na platformie wiertniczej, gdy Marianna miała 27 lat i była w ciąży. Przeżycie to było dla niej traumatyczne, ciążę straciła, od tej pory żyjąc samotnie wspomnieniami o przeszłym życiu. Ogromną podporą jest dla niej Louisa. Autorka poczytnych książek o wampirach, kobieta nietuzinkowa, pełna miłości i poświęcenia, obdarzona ogromną fantazją, gwiżdżąca na tabu, jakim jest związek z o wiele młodszym mężczyzną.
Pewnego dnia, przed drzwiami swego domu, Marianna poznaje Keira. I to zmienia wszystko. Keir na początku wydaje jej się wytworem  wyobraźni, z czasem jednak przekonuje się, że jest mężczyzną z krwi i kości. Jego wrażliwość i moc przekazywania opisów poprzez porównania z muzyką, sprawiają, że wiele niewyobrażalnych rzeczy staje się dla niej wyobrażalne.Dlaczego zatem ich znajomość jest tak trudna?
Przeczytajcie, by poznać historię miłosną pomiędzy niewidomą kobietą a mężczyzną obdarzonym jasnowidzącym spojrzeniem.

Nie jestem zwolenniczką łzawych historii czy romantycznych uczuć. Jednak książka bardzo mi się spodobała. Autorka stworzyła bardzo fajną, wzbudzającą sympatię postać kobiecą, która budzi podziw, choć jednocześnie czasami działa na nerwy. Keir jest z kolei facetem, w którym zakochałaby się niejedna kobieta. Masywny, przystojny, wrażliwy, zamknięty w sobie, owiany tajemnicą. W powieści nie ma sztucznych dialogów, wiele rzeczy opisanych jest dźwiękowo i zapachowo, by łatwiej było wtopić się w świat bohaterki. Na sprawę mamy spojrzenie z dwóch stron dzięki Mariannie i jej siostrze, co czyni książkę ciekawszą. Fabuła sama w sobie nie jest może rewelacyjna, wiadomo, jakie będzie zakończenie, w końcu jest to historia miłosna. Napisana dobrym stylem, sprawia jednak, że jesteśmy ciekawi losów tej dziwnej pary.

Polecam kobietom lubiącym ciekawe, nietuzinkowe postaci, fajnie skonstruowane, wzruszające historie miłosne oraz takim, które chcą się dowiedzieć, jak można muzycznie zobrazować zorzę polarną:)

Czytamy powieści obyczajowe
Wyzwanie biblioteczne
W 200 książek dookoła świata
Europa da się lubić
Gra w kolory 

"Spójrz mi w oczy" - Cammie McGovern

"Cara odwraca się z powrotem do okna, za którym Adam porusza się w swoim transie. Stoi na palcach, mruczy, cicho zawodzi. porusza palcami w swój ulubiony sposób - zataczając kręgi na granicy widzenia. Wygląda jak większa wersja raczkującego niemowlęcia, które udało jej się wyciągnąć ze skorupy dopiero po intensywnej terapii, codziennej, ośmiogodzinnej pracy."

Tytuł oryginalny: Eye Contact

Wydawnictwo: Otwarte

Rok wyd:2006

Stron:287

Kraj: Stany Zjednoczone






Adam ma dziewięć lat i cierpi na autyzm. Dzięki staraniom matki, jej miłości i opiekuńczo rozpiętych skrzydeł, jest dzieckiem, które w pewien ograniczony sposób potrafi się porozumiewać z otoczeniem, uczęszcza do szkoły, ma swoje stałe rytuały, które dają mu poczucie bezpieczeństwa. Jest ślicznym, mądrym chłopcem, który świat pojmuje dźwiękami. Słuch prawie doskonały pozwala mu na zapamiętywanie raz usłyszanej melodii, kocha operę, potrafi naśladować dźwięki. Słyszy to, czego zwykli ludzie nie słyszą. Ku zgryzocie Cary jej synek nie ma przyjaciół. Pewnego dnia Cara zostaje wezwana do szkoły. Okazuje się, że Adam, wraz z koleżanką, o której Cara nigdy nie słyszała, oddalił się ze szkolnego boiska i zaginął. Kiedy chłopiec zostaje odnaleziony, jej szczęście nie zna granic, jednak radość trwa krótko. Amelia, koleżanka, z którą przebywał, została zamordowana, a jej syn prawdopodobnie był tego świadkiem. Pod wpływem szoku u Adama następuje regres choroby, chłopiec zamyka się w sobie, nie odpowiada na pytania, nie ma z nim żadnego kontaktu.Cara jest załamana.

Cara jako dziecko była niczym nie wyróżniającą się dziewczynką, która miała tylko jedną przyjaciółkę i łaknęła aprobaty całej reszty otoczenia. Wyrosła na samodzielną, dość rozrywkową młodą kobietę, która w pewnym momencie trochę się zagubiła. Kiedy okazuje się, że jest w ciąży, wbrew pozorom, mimo młodego wieku Cara się nie załamuje. Wręcz przeciwnie, pragnie dziecka i bardzo go wyczekuje. Nie jest jej łatwo. Samotnej matce nigdy nie jest łatwo. Zwłaszcza, kiedy okazuje się, iż jej ukochane dziecko różni się od pozostałych dzieci. Cara początkowo nie przyjmuje tego do wiadomości, lecz, kiedy diagnoza zostaje już postawiona, z pełnym zaangażowaniem zabiera się do rehabilitacji syna. Dzień i noc roztacza nad nim opiekuńcze skrzydła pchając go do przodu, zmuszając do zwiększonej pracy, ciesząc się sukcesami, pragnąc dla syna coraz więcej. Dlatego też stan syna po tragicznym wydarzeniu jest dla niej totalnie załamujący. Czy ma zaczynać wszystko od początku?

Niewiele wiem na temat autyzmu, dlatego też ciężko mi powiedzieć, czy książka wnosi coś sensownego na temat tej choroby. Co mogę powiedzieć, to to, że książka jest bardzo ciekawie napisana. Połączenie dramatu psychologicznego z rozbudowanym wątkiem kryminalnym, który przewija się przez całą fabułę, sprawiło, że książkę czyta się z ogromnym zaciekawieniem. Co widział Adam? Czy uda mu się dać jakieś wskazówki co do osoby mordercy? Kto był zdolny do zabicia dziesięcioletniej dziewczynki?

Opowiadaną historię poznajemy z perspektywy Cary, jej syna, innych dzieci chodzących do tej szkoły, nauczycielki, policjanta i paru innych osób. Bardzo podobało mi się wejrzenie w myśli Adama, próba zrozumienia jego toku myślenia. Poznajemy również kilkoro innych dzieci z problemami i mamy możliwość poznania także ich sposobu patrzenia na wydarzenia.

Książka porusza kilka ważnych tematów poczynając od wspomnianego autyzmy, poprzez przemoc w szkole, utracone przyjaźnie, macierzyńską miłość, siłę nadziei i trudy wychowywania chorych dzieci.
Muszę powiedzieć, że lektura bardzo mi się podobała i szczerze polecam każdemu, kto interesuje się takimi tematami.

Z literą w tle
Czytamy powieści obyczajowe
Pod hasłem : Kropka + z   po   w           i   na   o
Czytam literaturę amerykańską
Wyzwanie biblioteczne

"Łabędzi śpiew. Księga I i Księga II" - Robert McCammon

"Nagle ruiny baru zafalowały i zmieniły postać. Znalazł się w środku zasłanego trupami pola bitwy. W oddali było widać łunę płonącej wartowni. Niósł strzaskaną tarczę i okrwawiony miecz. Ledwie trzymał się na nogach, lecz rozpierała go radość, że uniósł głowę z bitewnej pożogi. Prowadził do boju cały legion i oto został sam, ostatni z królewskich drużynników.

Jeden z pobitych wrogów, leżących mu u stóp, chwycił go za kostkę.

- Proszę....- wybełkotały krwawe usta - pomóż mi...

Roland mrugnął oczyma, zaskoczony. Spod skalnej płyty wystawała górna połowa ciała starzejącej się kobiety.

- Moje nogi....- szepnęła. - Błagam....

Miejsce kobiet nie jest na polu bitwy, orzekł w duchu Roland. Rozejrzał się dookoła i dopiero wtedy przypomniał sobie, gdzie jest. Z obrzydzeniem wyrwał nogę z uścisku i cofnął się znad szczeliny."

Tytuł oryginalny: Swan Song

Wydawnictwo:Papierowy Księżyc

Rok wyd:2013

Stron:517

Kraj:Stany Zjednoczone






 Roland jest nastolatkiem, który ma problemy z dostosowaniem się do życia wśród rówieśników. Żyje w świecie gier, gdzie grając rolę rycerza chroniącego Króla, jest kimś odważnym, sprytnym i docenianym. Kiedy wraz z rodzicami wyjeżdża na wakacyjny turnus do "Podziemnego domu", jedyne co go cieszy to fakt, że pozna legendarnego bohatera wojennego, pułkownika Maclina. Bo to właśnie on sprawuje rządy w miejscu, które zostało stworzone przez dwóch braci, pragnących zarobić na wizji końca świata. Wydrążony w wielkiej górze, w miejscu starej kopalni "Podziemny dom" ma być schronieniem dla bogaczy, w razie wybuchu bomby nuklearnej.  Jak się okazuje, takim schronieniem nie jest. Wybuch sprawia, że konstrukcja wali się w gruzy, resztki niedobitków walczą zaś między sobą o przetrwanie. Roland okazuje się kimś, kto ma "jaja", kiedy ratuje pułkownika Maclina odcinając mu uwięzioną w szczelinie dłoń. Ze zwykłego, żyjącego w wyimaginowanym świecie nastolatka, zmienia się w kogoś bardzo groźnego, kogoś, kto w realnym, zniszczonym świecie, świetnie się odnajduje. Wydostawszy się z morderczej góry, Roland wraz z pułkownikiem wyruszają, by odnaleźć miejsce, w którym będą mogli zacząć tworzyć nowe, lepsze społeczeństwo, odpowiadające ich wizji doskonałości .

Swan ma dziewięć lat. Jest samotną dziewczynką, która co jakiś czas przenosi się w inne miejsce, by zamieszkać z następnym kochankiem matki. Nie ma przyjaciół, za jedyne towarzystwo mając swoje ogródki. Swan ma dar. Pod jej ręką urośnie każda roślina , nieobce jest jej również zachowanie zwierząt, rozumie bowiem mowę ich ciała. Kiedy wybuchają bomby, dziewczynka wraz z matką przebywa na stacji benzynowej. Schronienie znajdują w piwnicy właściciela stacji, gdzie poznają Joshua. Ten wielki mężczyzna, żyjący z walk zapaśniczych, zostanie wybrany, by chronić dziewczynkę. Nie wie dlaczego, nie wie, przez kogo, lecz czuje, że musi się dostosować. Od tej pory zrobi wszystko, by Swan zachowała życie.

Nawiedzona Siostra to osoba, którą każdy z nas mija na ulicy z niesmakiem, Brudna, napastliwa, wygłaszająca kazania o końcu świata. Mieszka w kartonie, żywi się odpadkami, nie pamięta, kim była w innym życiu. Kiedy następuje wybuch, przebywa w kanałach metra. Wychodząc na powierzchnię przeżywa prawdziwy wstrząs. Nie zostało nic. Tylko ruiny i trupy. Wśród gruzów pałęta się kilka osób, jedne bliskie śmierci, inne obłąkane. Wędrując po zgliszczach Nowego Jorku, Nawiedzona Siostra spotyka swego przyszłego towarzysza podróży Artiego i znajduje cudowny klejnot, mający dziwne właściwości. Od tej pory Nawiedzona Siostra zostaje po prostu Siostrą a jej celem jest ochrona klejnotu i podążanie za wizją, którą klejnot jej ukazuje. Tropem Siostry i klejnotu rusza sam Szatan. Tak, tak. Szatan również tu występuje i w zależności od potrzeb ma różne twarze.

Opisani przeze mnie bohaterowie to główne postaci tej książki, w której przewija się ich znacznie więcej, a jeden jest ciekawszy od drugiego. W powieści pełno jest akcji, która przeskakuje od jednej wędrującej grupy, do drugiej. Cały czas coś się dzieje, a bohaterowie zmierzają powoli do celu, który dla każdego z nich jest bardzo niejasny. Książka ma niesamowitą moc głównie dlatego, że wyłączając elementy magiczne, opisane w niej wydarzenia wydają się być jak najbardziej realne. Konflikt amerykańsko- rosyjski, niecierpliwe palce zawieszone nad śmiercionośnymi guzikami, czyż nie jest to coś, co może się zdarzyć w każdej chwili? Przerażająco realistyczna wizja postapokaliptycznego świata ukazanego przez autora napawa zgrozą, jest niesamowicie plastyczna i działa na wyobraźnię. Bohaterowie są żywi, przechodzą przemiany, mają różnorodne charaktery. Historia wciąga jak bagno a elementy magiczne sprawiają, że jest ciekawiej, choć mniej realnie, dzięki czemu trochę i  mniej przerażająco. Jeśli chodzi o mnie, to mam nadzieję, że dość szybko uda mi się dorwać część drugą, bo książka niesamowicie mi się podobała.

"Jakie to proste, pomyślał. W gruncie rzeczy już się nią znudził.

- Muszę zreperować tę strzelbę. - Miękkim gestem wskazał broń stojącą w kącie. - Podasz mi ją?

Podała.

- A teraz - ciągnął - chciałbym, żebyś włożyła lufę do ust i położyła palec na spuście. Śmiało, śmiało. Właśnie tak. Świetnie ci idzie!

Jej oczy lśniły, po policzkach toczyły się łzy.

- Trzeba wypróbować tę pukawkę. Pociągnij za spust i powiedz mi, czy działa, dobrze?"

Tytuł oryginału: Swan Song

Wydawnictwo:Papierowy Księżyc

Rok wyd:2013

Stron:545

Kraj:Stany Zjednoczone

Jak widać, bardzo szybko udało mi się dorwać część drugą:)

I na szczęście ani trochę się nie rozczarowałam lekturą.

W tej części powracamy do znanych nam już bohaterów, jednak starszych o siedem lat. Siedem lat tułaczki, poszukiwań, walki o przetrwanie. Swan, Siostra, Josh i Paul wreszcie się spotykają i osiedlają się w małej mieścinie, w której zaczynają tworzyć nową społeczność. Diabeł nie odpuszcza, wciąż pragnie zniszczyć pierścień, którego pilnuje Siostra. Ich mała wioska staje się dość znana dzięki Swan, która używając swoich umiejętności doprowadza do rozkwitu kukurydzy. Mają więc jedzenie, własną studnię i są w trakcie odbudowy kościoła. Lecz zło już ostrzy pazury. Za sprawą Diabła Armia Doskonałych pod przywództwem pułkownika Maclina i Rolanda, postanawia uprowadzić dziewczynę i spacyfikować wioskę. Poleje się krew, a wielu dobrych ludzi odda życie, by ratować Swan. Zobaczymy wiele krwawych bitew, poznamy oblicza dobra i zła, będziemy blisko końca świata. I choć wiadomo, że książka nie może skończyć się źle, to czyta się ją z zapartym tchem.

Niesamowicie świetnie napisana, wciągająca, wyrazista opowieść o przetrwaniu, walce dobra ze złem, miłości, oddaniu, przyjaźni i nadziei.

Po przeczytaniu obu tomów składających się na całość powieści, mogę śmiało powiedzieć, że jest to doskonała historia, napisana znakomitym piórem, z wartką akcją, sporą dawką fantazji i wyrazistymi bohaterami. Szczerze polecam każdemu.

Czytam fantastykę
Czytam literaturę amerykańską 
Wyzwanie biblioteczne 
Czytam opasłe tomiska 

"Alicja i Ciemny Las" - Jacek Piekara

"Pozostała tylko przewrócona donica z fikusem, ziemia rozsypana na dywanie oraz złoty kolczyk - łezka z maleńkim brylancikiem pośrodku - leżący wśród szarobrązowych grud. Podniosłem go. Na haczyku zastygła zrudziała już kropla krwi.

- Alicjo....- powiedziałem w przestrzeń,a moje serce trzepotało jak skrzydła konającego ptaka."

Wydawnictwo:Red Horse

Rok wyd:2008

Stron:166

Tom II

Kraj:Polska

Opisałam również: "Alicja"





Po zachwytach nad częścią pierwszą przyszedł czas na rozczarowanie.
Od wydarzeń z poprzedniego tomu mijają trzy lata. W tym czasie Aleks stał się sławny, bogaty i rozpustny. Chociaż uważa Alicję za swoją jedyną miłość, nie przeszkadza mu to w zaliczaniu kolejnych panienek.
Pewnego dnia Alicja znika. Zrozpaczony Aleks wyrusza na poszukiwania, lecz napotyka na przeszkodę, w postaci kilku mężczyzn. Torturowany na różne sposoby Aleks może uniknąć bólu, jeśli tylko wyrazi chęć powrotu do domu i zaniecha poszukiwań dziewczyny. Jednak Aleks się nie poddaje. Brama do Ciemnego Lasu zostaje otwarta. W towarzystwie gadającego kruka Aleks przechodzi przez drzwi do zaczarowanej krainy. Co go tam czeka? I czy odnajdzie Alicję?

Powiem tak: spodziewałam się zupełnie czegoś innego. Klimat "Alicji" bardzo mi się podobał i miałam nadzieję na więcej. Niestety, ta część wedle moich odczuć takiego klimatu nie posiada, chociaż powinna. Więcej tu elementów fantastycznych, trochę strachów, które mnie akurat nie wystraszyły. Dialogi wydały mi się lekko naciągane, akcja przegadana. Pomimo małej objętości, umęczyłam się z czytaniem. Nie wiem, ale jakoś zupełnie do mnie nie przemawiał gadający kruk, chociaż zdawałam sobie sprawę, że nie jest tym, czym się wydaje.

Polacy nie gęsi...
Pod hasłem - kropka, imię, homo sapiens, z po w i na o , zielono mi
Wyzwanie biblioteczne
Czytam opasłe tomiska
Czytam fantastykę